Data/Czas
Data: 28/09/2024
Czas: 18:00 - 20:00
Inauguracja sezonu artystycznego 2024/2025 – Jubileusz 55-lecia pracy artystycznej Piotra Mossa
Sala koncertowa R.O.K.
Wykonawcy:
Tomasz Bugaj – dyrygent,
Radomska Orkiestra Kameralna
W programie m. in.: Concerti piccoli per la Maestra” oraz „Wariacje na temat Mozarta” Piotra Mossa, a także utwory Wolfganga Amadeusza Mozarta na orkiestrę smyczkową z towarzyszeniem instrumentów dętych, m.in. Sinfonie in D nr 51 KV 121
Ceny biletów:
I strefa – bilet normalny 28 zł, bilet ulgowy 25 zł
II strefa – bilet normalny 24 zł, bilet ulgowy 20 zł
Cena biletu w karnecie: 20 zł (min. 5 koncertów)
Sponsor koncertu: 
Piotr Moss – polski kompozytor związany z Paryżem, w którym od lat mieszka i pracuje. Urodził się 13 maja 1949 roku w Bydgoszczy. Studiował kompozycję w klasie Grażyny Bacewicz, a po jej śmierci u Piotra Perkowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, którą ukończył z wyróżnieniem w 1972 roku. W latach 1976-77 odbył studia uzupełniające u Nadii Boulanger w Paryżu oraz uzyskał nagrodę Stowarzyszenia Przyjaciół Lili Boulanger za całokształt twórczości. Jest ponadto laureatem wielu nagród i wyróżnień w krajowych oraz międzynarodowych konkursach kompozytorskich, w tym: I nagrody Konkursu Kompozytorskiego w Krakowie za „Tre istanti per arpa sola” (1972), II nagrody Konkursu Młodych Związku Kompozytorów Polskich za Symfonię „Charon” (1973), I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. Carla Marii von Webera w Dreźnie za „Quartetto per quattro violoncelli „(1978), głównej nagrody na konkursie Associazione Musicale Valentino Bucchi w Rzymie za „Trois pensées…” na klarnet i zespół kameralny (1978), I nagrody w Konkursie im. Artura Malawskiego za „Garść liści wierzbowych” na baryton, 3 wiolonczele i 3 kontrabasy do poezji Jarosława Iwaszkiewicza (1978), III nagrody na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Stroud za „Chants d’antan” na flet i fortepian (1982), I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Barcelonie za „Salve Regina” na chór chłopięcy i organy (1981), II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Berliner Liedertofel w Berlinie Zachodnim za „Glorię” na chór męski, 3 trąbki i 3 puzony (1982), I nagrody w Konkursie Kompozytorskim we Fresnes za „Musique Concertante” na fortepian i cztery instrumenty (1983), II nagrody Konkursu Kompozytorskiego w Bernach za „Der du bist drei in Einigkeit” na chór mieszany i kwintet smyczkowy (1984), III nagrody w Konkursie Kompozytorskim w Brazylii za trio „Stances” na klarnet, wiolonczelę i fortepian (1984-85), II nagrody w Konkursie im. Karola Szymanowskiego w Warszawie za „Veillée” na obój i orkiestrę smyczkową (1988), II nagrody w Konkursie Kompozytorskim im. Grażyny Bacewicz za „Stylisations II” na róg i orkiestrę smyczkową (1987) oraz II nagrody na Konkursie Kompozytorskim PROBLATICA w Toruniu za „Brewiarz” na baryton i smyczki do tekstu Zbigniewa Herberta (2008). Jego utwory były wykonywane w wielu krajach Europy, a także w Stanach Zjednoczonych, Singapurze, Kolumbii i Afryce Południowej. Od 1993 współpracuje z pisarzem Jean-Louisem Bauerem. Razem stworzyli melodramat „Ugui” na recytatora i orkiestrę (1993), oratorium „Gédéon” (1996), dwie opery kameralne: „Karla” (1996) i „Les ailes de Jean-Pierre” (1997) oraz cykl pieśni na tenor i orkiestrę „De l’Amour…” (1994). Piotr Moss jest również twórcą muzyki teatralnej (dla teatrów w Polsce, Amsterdamie, Rotterdamie, Paryżu, Lyonie, Lille, Avignionie, Koszycach oraz dla Teatru Polskiego Radia), filmowej i rozrywkowej. Jego piosenki śpiewali m.in. Jerzy Połomski, Rena Rolska, Jolanta Kubicka, Joanna Rawik, Teresa Tutinas, Anna Chodakowska, Krzysztof Majchrzak, Andrzej Szajewski, Krystyna Tkacz, Krzysztof Kolberger, Mirosława Krajewska oraz Irena Kwiatkowska. Jako autor audycji muzycznych współpracował z France Culture i France Musique oraz Polskim Radiem. W 2000 roku został mianowany Kawalerem Orderu Sztuki i Literatury za zasługi dla kultury światowej (Chevalier dans l’ordre des Arts et des Lettres), natomiast w 2016 roku otrzymał tytuł Oficera Orderu Literatury i Sztuki (Officier dans l’ordre des Arts et des Lettres). W 2007 francuska Académie des Beaux-Arts przyznała mu nagrodę muzyczną, a w roku 2009 otrzymał nagrodę specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z okazji 60. rocznicy urodzin i 40-lecia pracy artystycznej. Jest także odznaczony medalem „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Piotr Moss od 1981 roku mieszka w Paryżu, w roku 1984 przyjął obywatelstwo francuskie. Jego twórczość jest niezwykle obfita i różnorodna. Obejmuje wszelkie gatunki utworów, z wyraźnym nurtem muzyki filmowej i teatralnej dominującym we wcześniejszej twórczości Mossa, ale obecnym i dzisiaj, choć na dalszym planie. Przełomowe znaczenie dla jej rozwoju miał kontakt kompozytora z Nadią Boulanger w 1976 roku i studia w Paryżu. – To był dla mnie prawdziwy szok – wspominał Piotr Moss. – Miałem 27 lat, w Polsce żyło mi się nieźle, miałem pełno zamówień dla teatru, dla radia. Kontakt z Nadią Boulanger całkowicie zmienił tok mego myślenia, wpłynął na etykę artystyczną. Dzięki Nadii Boulanger, która była już wtedy żywą legendą światowej muzyki, zdałem sobie sprawę z odpowiedzialności artysty, że talent jest darem należącym nie tylko do twórcy, że odpowiedzialność artysty polega, między innymi, na jak najbardziej rygorystycznym wykonywaniu swego zawodu, by nie zmarnować daru, by nie zmarnować tego, co nie twoje. Nadia Boulanger była prawdziwym duchem opiekuńczym wielu kompozytorów polskich, a kontakt z nią powodował zazwyczaj przewartościowanie idei twórczych. Studia u Nadii Boulanger spowodowały wzrost zainteresowania Piotra Mossa muzyką autonomiczną. Jego utwory charakteryzują się dużą swobodą w wykorzystywaniu rozmaitych technik kompozytorskich, sięganiu do tradycji i stosowaniu nowoczesnego języka. Często stosuje cytaty z dzieł obcych i własnych. Emocja muzyki Piotra Mossa jest z ducha romantyczna, kompozytor podkreśla zresztą związki swojej twórczości z romantyzmem i neoromantyzmem. I mówi o humanistycznym aspekcie komponowanej przez siebie muzyki, przez co należy zapewne rozumieć jej przystępność i unikanie częstej wśród współczesnych twórców hermetyczności.
prof. dr hab. Tomasz Bugaj – dyrygentura symfoniczna. Tomasz Bugaj jest kierownikiem Katedry Dyrygentury Symfoniczno-Operowej w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Do roku 2005 piastował funkcję Dyrektora Artystycznego i Głównego Dyrygenta Filharmonii Krakowskiej. Jest jednym z czołowych przedstawicieli powojennej generacji dyrygentów polskich. Urodził się w 1950 r. Studiował dyrygenturę (1969–1974) u profesora Stanisława Wisłockiego w warszawskiej Akademii Muzycznej oraz muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim (1969–1972). Bezpośrednio po ukończeniu studiów podjął współpracę z Warszawską Operą Kameralną, gdzie awansował po kolei ze stanowiska asystenta dyrygenta (m. in. Kazimierza Korda, Jerzego Maksymiuka, Jurgena Jurgensa) na dyrygenta i wreszcie na dyrektora tejże opery. Z Warszawską Operą Kameralną odbył liczne tournée po Europie i Stanach Zjednoczonych, dyrygując opery Haydna, Pergolesiego, Cimarosy, Paisiella, Telemanna, Haendla, Rossiniego i Donizettiego, specjalizując się wszak — przede wszystkim — w Mozarcie. Przełomem w karierze Tomasza Bugaja była pierwsza nagroda na Międzynarodowym Konkursie w Bristolu, Wielka Brytania, w 1978 r. (międzynarodowa nagroda w dziedzinie dyrygentury ufundowana przez Imperial Tobacco). Dzięki temu sukcesowi Tomasz Bugaj przez kilka następnych sezonów występował z Bournemouth Symphony Orchestra i Bournemouth Sinfonietta oraz nawiązał kontakty z wieloma wiodącymi zespołami brytyjskimi, m. in. z orkiestrami: London Philharmonic, Royal Scottish National, Royal Liverpool Philharmonic, BBC Philharmonic, BBC Scottish Symphony, BBC Welsh, Scottish Chamber i Ulster. W Polsce Tomasz Bugaj był dyrektorem artystycznym Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy (1980–1984), Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi (1987–1990) oraz regularnym gościem wiodących orkiestr polskich: Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, Sinfonii Varsovii i Polskiej Orkiestry Kameralnej. Równie aktywny był na polu operowym, gdzie współpracował z takimi teatrami operowymi, jak: Teatr Wielki w Warszawie, Opera Łódzka, Poznańska i Gdańska, teatry operowe w Aachen, Leeds (Opera North), Bilbao i Pamplonie. W Niemczech Tomasz Bugaj dyrygował orkiestrami w następujących miastach: Aachen, Berlin, Bochum, Duisburg, Essen, Hagen, Flennsburg, Herford (Nordwestdeutche Philharmonic), Gelsenkirchen, Mannheim, Monachium (Münchener Rundfunk Orchester), Stuttgart, Saarbrücken, Weimar i Wiesbaden. Tomasz Bugaj kilkakrotnie dyrygował orkiestrą Mozarteum w Salzburgu oraz orkiestrami w Bergen (Norwegia), Turku (Finlandia), RTL Luxemburg, Orquesta Nacional de Espana (Madryt), Orquesta Simfonica de Gran Canaria, Orquesta Simfonica de Bilbao, National Chamber Orchestra w Waszyngtonie, Orchestra of the RTE w Dublinie, Orchesta Sinfonica de Chile, Orchestra Sinfonica Siciliana w Palermo, Filharmonią Słowacką, Orkiestrą Bratysławską, Rosyjską Narodową Orkiestrą Symfoniczną w Moskwie i wieloma, wieloma innymi. Wśród wielu sal koncertowych, w których występował Tomasz Bugaj wymienić można m. in.: Filharmonię Berlińską i Berliński Schauspielhaus, Grieghallen w Bergen, Alte Oper we Frankfurcie, Herkulessaal w Monachium, Liederhalle w Stuttgarcie, Royal Festival Hall i Barbican Hall w Londynie, Teatro la Fenice w Wenecji, Grosses Fewstspielhaus w Salzburgu i Wielką Salę Konserwatorium Moskiewskiego. Tomasz Bugaj brał udział w wielu festiwalach międzynarodowych, takich jak: Festival de Asturias, Bath International Festival of Music and Arts, Berliner Festwochen, Festspillene i Bergen, Carinthian Summer, Cheltenham International Festival of Music, Istambul International Festival, Wratislavia Cantans, Italian Festivals w Lucca, Mediolanie, Ravello i Taorminie. Tomasz Bugaj zapraszany był do udziału w wielu konkursach wokalnych: w Pamplonie, Bilbao i Warszawie, gdzie dyrygował podczas końcowych przesłuchań i koncertów laureatów oraz uczestniczył w pracach jury. Tomas Bugaj nagrywał dla takich wytwórni, jak: Orpheo, Polskie Nagrania, Yedang (Korea Południowa), Musiques Suisses. Nagrywał też dla Polskiego Radia, TVP, Westdeutscher Rundfunk, Bayerischer Rundfunk i BBC.
